«Σε περίπτωση απαγωγής παιδιού σε τρίτο κράτος όπου αποκτά συνήθη διαμονή, η αρμοδιότητα δικαστηρίου κράτους μέλους επιληφθέντος αγωγής για γονική μέριμνα καθορίζεται καταρχήν από τις διεθνείς συμβάσεις», έκρινε σήμερα το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ).
Το ΔΕΕ κρίνει ότι «η αρμοδιότητα δικαστηρίου κράτους μέλους, επιληφθέντος αγωγής σχετικά με την γονική μέριμνα, δεν μπορεί να θεμελιωθεί βάσει του άρθρου 10 του κανονισμού Βρυξέλλες ΙΙα σε περίπτωση απαγωγής τέκνου σε τρίτο κράτος».
Σημειώνει δε ότι «εφόσον διαπιστώνεται ότι το τέκνο έχει εφεξής την συνήθη διαμονή του σε τρίτο κράτος, η δικαιοδοσία θα πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διεθνείς συμβάσεις ή, ελλείψει αυτών, σύμφωνα με το άρθρο 14 του εν λόγω κανονισμού».
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, από ζευγάρι ινδικής ιθαγένειας με άδεια διαμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν είναι νόμιμα παντρεμένοι, αλλά ασκούν από κοινού γονική μέριμνα, η μητέρα επέστρεψε στην χώρα καταγωγής της με το τέκνο, το οποίο έκτοτε ζει εκεί με τη γιαγιά του από τη μητρική γραμμή και, ως εκ τούτου, δεν έχει πλέον την συνήθη διαμονή του στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η μητέρα αμφισβητεί την αρμοδιότητα των δικαστηρίων της Αγγλίας και της Ουαλίας, τα οποία καλούνται να αποφανθούν επί του αιτήματος του πατέρα να διαταχθεί η επιστροφή του τέκνου στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και να του δοθεί δικαίωμα επικοινωνίας στο πλαίσιο της αγωγής του ενώπιον του High Court of Justice (England & Wales), Family Division [ανώτερου δικαστηρίου (Αγγλία και Ουαλία), τμήμα οικογενειακού δικαίου, Ηνωμένο Βασίλειο].
To Πρωτοδικείο (High Court) εκτιμά ότι η αρμοδιότητά του θα πρέπει να διαπιστωθεί δυνάμει του κανονισμού Βρυξέλλες IIα, για την διεθνή δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε διαφορές εντός του γάμου και διαφορές γονικής μέριμνας. Συναφώς, το δικαστήριο αυτό υπογραμμίζει ότι, τη στιγμή που επιλήφθηκε του αιτήματος του πατέρα, αφενός, το τέκνο είχε τη συνήθη διαμονή του στην Ινδία και είχε ενσωματωθεί πλήρως σε ινδικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, έχοντας ανύπαρκτους απτούς πραγματικούς δεσμούς με το Ηνωμένο Βασίλειο, πέρα από την υπηκοότητα. Αφετέρου, η μητέρα ουδέποτε αποδέχθηκε απερίφραστα την αρμοδιότητα των δικαστηρίων της Αγγλίας και της Ουαλίας να αποφαίνονται για ζητήματα γονικής μέριμνας σχετικά με το τέκνο.
Επιπλέον, αναφέρει ότι ο κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα καθιερώνει τους κανόνες αρμοδιότητας σε περίπτωση παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης τέκνου, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι έχει αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσον αυτή η σχετική διάταξη του κανονισμού μπορεί να εφαρμοστεί σε σύγκρουση δικαιοδοσίας μεταξύ δικαστηρίων κράτους μέλους και δικαστηρίων τρίτου κράτους.
Ερωτά, λοιπόν, το ΔΕΕ εάν ο κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση που διαπιστώνεται ότι τέκνο έχει αποκτήσει, την στιγμή της υποβολής του αιτήματος σχετικού με ζήτημα γονικής μέριμνας, την συνήθη διαμονή του σε τρίτο κράτος κατόπιν απαγωγής στο κράτος αυτό, τα δικαστήρια του κράτους μέλους όπου το παιδί είχε την συνήθη διαμονή του αμέσως πριν την απαγωγή του, διατηρούν την αρμοδιότητα χωρίς χρονικό περιορισμό.
Πηγή : ΚΥΠΕ
